Na wystawie swoje prace zaprezentowali:
Dariusz Czapla / Magdalena Dąbrowska / Agata Ernestowicz / Marek Gajowy / Izabela Gryczyńska / Edward Grządziel / Magdalena Harazmus / Katarzyna Janota / Justyna A. Jasica / Kinga Kocjan / Lilianna Ligęza – Jasik / Katarzyna Łukasik / Karol Małota / Melisa Maras / Piotr Nowak / Jerzy Orawski / Bartosz M. Puk / Zbyszek Pytlik / Irena Rejmaniak / Mirosław Surzyn / Krzysztof Strzoda / Małgorzata Wachowicz / Tomasz Zygoń
Kuratorki wystawy: Alicja Stasiak, Katarzyna Łukasik, Małgorzata Wachowicz
Wystawa zbiorowa grup fotograficznych Fotografy i Fotoanalitycy oraz Magdaleny Dąbrowskiej i Piotra Nowaka pt „Czułe miejsca” to wydarzenie w ramach Kontenera myśli – inicjatywy połączenia psychoanalizy i sztuki.
Fotografie są opowieściami o nas samych i o naszym świecie, którego tak bardzo potrzebujemy aby żyć i uczynić nasz los po prostu znośnym. Ryszard Nycz o wprowadzonej przez Olgę Tokarczuk w Czułym narratorze kategorii „czułości” stawia pytanie: czyż czułość nie jest sprzyjaniem temu, co dobre dla bycia (w skali jednostkowej, ale i planetarnej)?
I my autorzy zdjęć, to pytanie bierzemy na warsztat.
Tekst: Małgorzata Wachowicz
Jeden człowiek. Jedno miejsce. Jedna fotografia.
Nie sposób traktować wystawy „Czułe miejsca” jako całości, choć oczywiście prezentowane prace skupiają się w obrębie określonego tematu. Nie sposób też zinterpretować fotografii. Można zaledwie musnąć ich znaczenia i przez pryzmat własnych doświadczeń odnaleźć w nich indywidualne pokłady czułości, przywołać wspomnienia i poczuć emocje.
Tej wystawie towarzyszy różnorodność w każdym aspekcie. Podane językiem fotografii „czułe miejsca” zdają się być esencją doświadczeń jako ludzi i jako artystów. Pozwalają opowiadać o pojęciach abstrakcyjnych, hermetycznych i sentymentalnych w sposób przystępny. Tak, żeby otwierać, a nie zamykać. Odnajdujemy w nich jednostki, przyglądamy się indywidualnym, intymnym historiom, zanurzamy się we wrażliwość autorów zdjęć, by ostatecznie znaleźć tę cząstkę, która i nas poruszy, otworzy, pochłonie, wywoła uśmiech lub ściśnie za gardło.
Artyści wprowadzili nas do swojego świata bez zbędnych zabiegów, bez objaśnień, bez uprzednich wtajemniczeń. Ukazali różnorodność, wyodrębniając własne czułe miejsca. Patrząc na zdjęcia zaczynamy rozumieć jak w życiu wszystko jest ze sobą przemieszane. Przemieszane są lata i kolory, doświadczenia i kształty. Przemieszana jest realność i złuda, fakty i bajki. Przemieszane są dzieciństwo i dojrzałość, sielskość i klęska. A właśnie w tym wielkim przemieszaniu zawarta jest najpiękniejsza prawda świata. Nie o sens tutaj chodzi, ale o emocje, które w każdym wyjątkowym składniku tej życiowej mieszanki pozwalają nam doświadczać, eksplorować i rozgaszczać się w tym życiu. Pokazano nam pewne narzędzia, którymi możemy go badać i poszukiwać w nim jakiegoś celu, ale czy prawdziwie nie doświadczamy świata, kiedy odrzucamy jego sens? Szukamy sobie bezpiecznej przestrzeni, dobrych ludzi, spokoju, miłości, przyjaźni, piękna, radości. A kiedy mamy wrażenie, że znaleźliśmy odpowiedzi to życie pędzi dalej i nie daje nam się zatrzymać tam, gdzie może nawet wielu z nas chciałoby zostać. Możemy jedynie ten moment utrwalić, wrócić pamięcią do miejsca i ludzi patrząc na kadr. Zatrzymaj się przy nim.
A dla Ciebie czym jest czułość?
Tekst: Alicja Stasiak
Dokumentacja wystawy oraz reportaż z całego wydarzenia:
Piotr Nowak
